Jeroen en Nicole klussen in hun trullo Yours Trulli in Martina Franca

Jeroen en Nicole openen de poort en rijden met een huurauto gevuld met gereedschap en bouwmaterialen naar hun trullo in Martina Franca.

Het had wat voeten in aarde, maar dit stukje grond met een trullo en lamia in Zuid-Italie is van ons.

Het is nog steeds een beetje koud. De afgelopen dagen heeft het flink geregend. Puglia is niet voor niks de groentetuin van Italië, dus regen hoort erbij. Daar staan dan wel weer de meeste zonuren van Europa tegenover. Wij gaan onze trullo verbouwen, en duurzaam en zelfvoorzienend maken. We willen  een put slaan en zoveel mogelijk de zon als energiebron gebruiken.

Het huis staat op een heuveltje, lekker in de zon en het weiland is een oude rivierbedding geweest, er zou dus water te vinden moeten zijn. Het bijzondere van de trulli is dat ze allemaal op dezelfde manier richting de zon zijn gebouwd.

200 symbolen
De trulli hebben iets mystieks met de tekens op het dak. Wij zijn in de jaren ’70 opgegroeid, dus dat hippiegevoel blijft aan ons hangen: peace man, ying yang-symbolen, de zon, de maan en een hartje, het is maar een greep uit meer dan 200 symbolen die de trullodaken vaak versieren. Het zijn vaak primitieve christelijke symbolen die bescherming boden tegen de duivel of je een goede oogst moesten bezorgen.

Bewoonbaar 
Voor de eerste keer openen we zelf de voordeur van onze woning in Martina Franca. De trullo die aan ons verkocht is als trulli abitabili, bewoonbaar, dus. Dit is net anders dan trulli rustici, de echte opknappers.

Onze trullo is helemaal bepleisterd aan de binnenkant. Vandaag maken we een begin met het bevrijden van het kalksteen stucwerk uit de jaren ’70. We hebben twee klopboormachines meegenomen en gaan aan de slag.

LEES OOK: Tips voor 24 uur in Martina Franca, charmant wit dorpje in Puglia

We weten niet precies wat we hebben gekocht
We hebben gelukkig stroom in huis, dit heeft de makelaar Pierdonato geregeld. We hebben nog geen geometra (architect, ingenieur en opzichter die zorgt voor vergunningen en het werk controleert) in de hand genomen, omdat we eigenlijk niet precies weten wat we gekocht hebben. De twee eerdere bezoekjes waren samen met de makelaar, en die had altijd haast.

De stuc vliegt ons om de oren als we de klopbeitel laten drillen, na een paar minuten krijgen we de vaardigheid te pakken en zien we dat er inderdaad een prachtige lichte steen onder het stucwerk verborgen zit. Dit is waar we ons al maanden op verheugd hebben.

Vochtplekken: dit is de realiteit
Na de eerste euforie zien we de realiteit onder ogen. Er is een vochtplek in het plafondgewelf van de lamia en ook de achtermuur van het huis is behoorlijk nat. Er groeit zelfs een wortel naar binnen, een aandachtspuntje. De natuurelementen hebben hier vat op het huis gehad, dat alleen in de zomermaanden een paar weken gebruikt werd. Zo’n trullo is lekker koel in de zomer en warm in de winter, maar kan ook vochtig aanvoelen in de wintertijd als het niet bewoond is.

Geen septictank
We ontdekken ook dat er geen septictank aanwezig is als we de toilet doorspoelen. De makelaar deed er al heel vaag over als we er naar vroegen, maar het is dus geen wonder dat de bramenstruiken er zo weelderig bij staan in de buurt van het huis.

Onze trullo is ongeveer 150 jaar oud en bestaat hoofdzakelijk uit steen, op een paar ijzeren deuren na. Onder het huis ligt de cisterne, een waterkelder. Zodra het toilet doorgespoeld wordt, slaat de waterpomp luidruchtig aan onder het huis. Voorlopig laten we het water door een vrachtwagen brengen die de cisterne vult. De pomp gaan we later vervangen.

Steen voor steen
Door de stuc te verwijderen, leren we het huis steen voor steen kennen. Vanavond slapen we weer in de masseria Genovese van Gianfranco, die zijn burchtboerderij ook steen voor steen heeft opgeknapt tot B&B. Misschien moeten we toch tekeningen gaan maken en een aannemer regelen, of offertes aanvragen want naast de taalbarrière spelen de andere bouwvoorschriften straks ook een rol.

Ook al hebben we pas een paar vierkante meter stuc verwijderd, de Italiaanse droom wordt er alleen maar sterker van.

Dagje drillen
Na weer een dag drillen, klinken we met een glas primitivo, de volle kruidige Pugliese rode wijn. Shaken not stirred, dat krijg je van die natrillende handen. We zeggen tegen elkaar, buona notte campione, lekker dromen over het droomhuis.

Jeroen Peeters en Nicole van Wieringen
Deze Italiëliefhebbers runnen al jaren theezaak Teazone en luxe bed & breakfast Bouteaque in Maastricht. Het stel heeft een nieuwe droom en dat is een B&B in een echte Italiaanse trullo. Voor ons bloggen ze over hun Pugliese avontuur.