Hilarische taalfouten van Nederlanders in Italië

Toen Liselotte net in Rome woonde, maakte ze de meest grappige taalfouten in het Italiaans. En zo heeft ze nog wel een paar anekdotes van vrienden…

Tot een gênant hoge leeftijd heb ik het gehad over een nieuwsgierig ‘aapje’ (maar wat is in hemelsnaam ook een ‘aagje’?) en jarenlang zei ik ‘warmhartig’ waar ik ‘barmhartig’ bedoelde. Dit soort fouten ontdekken bij mezelf, maar vooral ook bij anderen, vind ik geweldig. Maar hoe ouder je wordt, hoe minder vaak het voorkomt. Helaas.

Wekelijks maak ik fouten
Maar laat ik nu verhuisd zijn naar een ander land, waar ik qua taal een hoop te leren heb. Wekelijks, zo niet dagelijks, maak ik fouten. Wat wil je ook met een taal die zoveel meer vervoegingen kent dan de onze? Met een taal die nog volop gebruik maakt van werkwoordswijzen, als het conjunctief, die je bij ons alleen nog terugvindt in historisch boeken als de Bijbel. Maar dit soort fouten zijn weinig vermakend. En ook de anekdote dat ik al zes weken de wc doorspoel met een emmer, omdat de loodgieter me aan de telefoon steeds verkeerd begrijpt en vervolgens de verkeerde spullen meeneemt, gaat ingezakte feestjes niet redden.

Zigeuners in de kamer
Mijn Nederlandse vrienden hier zijn daar beter in. Zo beklaagde een vriendin zich eens over de vele zingari (zigeuners) in haar kamer, waar ze helemaal gek van werd. In werkelijkheid waren het zanzare (muggen) die haar wakker hielden. Met dat laatste woord gaat het vaker fout, zo bestelde vriend P. eens een ijsje met muggensmaak, terwijl hij eigenlijk meer zin had in gember (zenzero). En een ander vroeg wekenlang bij de bakker om een cane (hond) in plaats van pane (brood).

Zo beklaagde een vriendin zich eens over de vele zingari (zigeuners) in haar kamer, waar ze helemaal gek van werd

Foutje bij de apotheker
Het beste verhaal vertelde een andere vriendin me laatst. Op weg naar een etentje in een Napolitaanse pizzeria had ze vreselijke last van een blaasontsteking, waardoor het haar niet lukte om naar de wc te gaan. Toen haar blaas op klappen stond, zocht ze hulp bij de farmacia. De man achter de balie overhandigde haar een doosje medicijnen. ‘Heb je water?’ vroeg ze ‘Ik moet het echt nu meteen innemen!’ Deze dringende vraag deed bij de apotheker echter geen lampje branden – had hij haar wel goed begrepen? Opgelucht snelde mijn vriendin naar het restaurant, waar ze erachter kwam dat ze de komende uren inderdaad geen probleem meer zou hebben met naar het toilet gaan. Alleen niet om de reden die ze voor ogen had: de beste man had haar namelijk een doosje laxeerpillen meegegeven (en ter plekke laten innemen).

Paar glazen alcohol
Ik hou van dit soort verhalen. Toch doen we allemaal ons best om ze te voorkomen. Volgen hier en daar nog een keer een taalcursus. En ook een paar glazen alcohol schijnt volgens onderzoek wonderen te doen (dit kan ik zeker beamen, al vraag ik me af of je dan niet blind bent voor je fouten). Hoe graag zou ik me eens helemaal vloeiend in een discussie willen mengen, alles willen begrijpen wat mijn hockeycoach uitlegt en mijn hand niet hoeven om te draaien voor een vijfsterrencryptogram?

Toch hoop ik dat we nog heel lang fouten blijven maken. Niet alleen omdat het op deze manier ook uitdagend blijft om te leren, maar vooral omdat het vaak hilarisch is. Het levert in ieder geval genoeg stof op om ongemakkelijke gesprekken op verjaardagen wat dragelijker te maken.

JE ITALIAANS BIJSPIJKEREN: