Italiaanse gebaren, de meest voorkomende en hun betekenis
Sommigen raken er flink van onder de indruk, anderen worden er soms best moe van. Hoe dan ook, je kunt er niet omheen: Italiaanse gebaren. Die subtiele vingerbewegingen en de driftige handen in de lucht, het is zo typisch Italiaans. Maar weet je ook wat die gebaren betekenen? Wat bedoelen ze ermee? Vandaag krijg je een spoedcursus Italiaans in gebaren.
Om te beginnen een handige tip als je liftend Italië wil verkennen: ons gebaar voor liften betekent in het Italiaans zoiets als ‘maak dat je wegkomt’. En dat wil je zeker niet als lifter uitstralen, dus wees gewaarschuwd.
Een gebaar dat eveneens voor verwarring zorgt, is het teken voor ‘perfect’. Wij Nederlanders maken dan een cirkel met duim en wijsvingers en houden de overige vingers omhoog. Welnu, in Italië doe je dat om iemand te bedanken, het gebaar voor ‘grazie’ dus. Capisci? En om de verwarring nog groter te maken: bij onze zuiderburen betekent het gebaar ‘nutteloos’ of ‘waardeloos’.
Praten met je handen
Dan het onderdeel eten. Om aan te geven dat het eten heerlijk is – wanneer is het dat niet – maakt een Italiaan met zijn wijsvinger een draaiende beweging in zijn of haar wang. Logisch en eigenlijk een hele beleefde manier van het geven van een compliment, aangezien de mond vaak vol is tijdens het eten. Je ziet, ook Italianen kunnen subtiel zijn.
Dat subtiele verdwijnt als sneeuw voor de zon als hetzelfde gebaar (die draaiende wijsvinger dus) gebruikt wordt wanneer Italianen een mooie vrouw zien. En ook hier geldt, wanneer gebeurt dat niet. Laten we het erop houden dat hier de context een belangrijk gegeven is. Moeilijker wordt het overigens als je én het eten lekker vindt én tegelijkertijd een mooie dame ziet. Meer een luxeprobleem.
Over mooie vrouwen gesproken, de Romeinen hebben een subtiele variant. Let maar eens op als een mooie dame een groepje grijsaards passeert. De kans is groot dat verschillende oudjes zachtjes met duim en wijsvinger langs hun kin strijken. We hebben ons laten vertellen dat het gebaar uit het oude Griekenland komt. Een vrouwengezicht in de vorm van een olijf was destijds namelijk een schoonheidsideaal en daar zou dan het gebaar van zijn afgeleid. Geen idee of die urban legend klopt, het gebaar van die oudjes en de bijbehorende blikken zijn goud waard!
Tip! Bekijk eens deze video, Italiaans spreek je niet alleen met woorden maar ook met gebaren.
Het ‘je deugt niet’-gebaar
Helemaal opletten wordt het als een Italiaan zijn wijsvinger en pink omhoog houdt. Met dat gebaar willen ze aan een man duidelijk maken dat diens vrouw het wel heel erg gezellig heeft met iemand anders. Het schijnt dat de oorsprong hier ligt in het ten strijde trekken van de echtgenoot als het weer eens hommeles was met een andere stad. De echtgenoot zette dan zijn strijdhelm op waarop vaak twee horens van een stier waren bevestigd. De echtgenote, die in alle eenzaamheid achterbleef terwijl manlief vertrok, nam vervolgens een minnaar en zie daar het gebaar van vandaag de dag.
Dan het ‘je deugt niet’-gebaar. Wij noorderlingen tikken dan driftig met onze wijsvinger tegen het voorhoofd, de Italianen zijn daarentegen de subtiliteit zelf. Ze tikken zachtjes, haast onopvallend, met hun wijsvinger tegen hun neus. Als je weet dat dit gebaar oorspronkelijk uit de wereld van de maffiosi komt om elkaar te waarschuwen voor informanten van de politie die aan het rondneuzen waren, snap je direct waarom het zo subtiel gedaan wordt.
Het laatste gebaar is een van de bekendste gebaren uit de laars. Een beweging van de rug van de hand langs de kin betekent dat het een Italiaan niets kan schelen. Vaak wordt dit gebaar vergezeld met een verongelijkte blik en een afkeurende toon. Gebruik dat gebaar trouwens niet overal in de wereld; in veel culturen kan het echt beledigend zijn en dan heb je iets uit te leggen. Eén voordeel heeft het: je hoeft geen woord Italiaans te spreken om goed met de Italianen te kunnen communiceren.
Dus heel handig voor als je deze zomer naar Italië op vakantie gaat en geen Italiaans spreekt! Italiaanse handgebaren die je echt móét kennen.
Lees ook:
Schrijver Maite Karssenberg bezocht Triëst met haar reisdagboek. Laat je meenemen door de straten van deze ultieme Italiaanse literatuurstad.
Ultieme vrijheid: van camperreis tot solotrip, aan tafel in Umbrië, Isola d' Elba, culinair rondtoeren en meer.
Je hoeft echt niet helemaal naar Italië om de lekkerste cantuccini te eten, hier is het recept.
- Author: Redactie
- Posted: februari 6, 2017