Flirten op zijn Italiaans

Online columnist Nina Schuttert studeerde Italiaanse Taal en Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam en woont sinds 2014 in Bologna met haar Italiaanse vriend Andrea en dochtertje Luna. Ze voelt zich helemaal thuis in het Italiaanse leven en deelt de hoogte- en dieptepunten met De Smaak. 

De Italiaanse man heeft een reputatie hoog te houden op het gebied van vrouwen versieren. Wij, noordelingen, zien ze vaak als gepassioneerde Don Giovanni’s die constant op vrouwenjacht zijn. Nu ik hier zo’n vier jaar woon kan ik zeggen: dat is niet zo. Er wordt inderdaad enorm veel geflirt in Bologna, maar flirten heeft hier een hele andere functie dan in bijvoorbeeld Nederland. In het begin raakte ik enorm in de war van alle avances, blikken en geroep op straat. Ik dacht namelijk dat ze ook echt wat van me wilden. En dat is dus het verschil met flirten in Nederland en Italië. In Nederland wordt uitsluitend geflirt met een praktisch doel, meestal een fijne vrijpartij. In Italië is het meer een uiting van bewondering, een oprechte verbazing over de schoonheid of aantrekkingskracht van een vrouw. Iedereen doet het, jongetjes, pubers en oude mannetjes. Ze draaien hun hoofd automatisch om als er een vrouw langs loopt, knipogen of roepen ‘Ciao bella!’ Maar ze zullen nooit achter je aan lopen of je nummer vragen, want dat is het doel niet, ze zijn tevreden zo.

Ik vind al dat geflirt geweldig. Het maakt het leven een stuk spannender. Stiekem de cappuccino voor een vrouw betalen is een van mijn favoriete flirt technieken, vaak uitgevoerd door de wat oudere mannen. Of een gedichtje achterlaten op je schoot in de trein terwijl je slaapt. Er was ooit eens een meneer die vroeg aan de barista of ze het licht uit wilde doen: mijn ogen gaven genoeg licht om de hele bar te verlichten, volgens hem.

Dan heb je ook nog corteggiarsi, oftewel elkaar het hof maken. Dat is een stap verder dan flirten en hier zijn Italianen enorm bedreven in. Ze moeten wel: de Italiaanse vrouw laat zich niet inpakken met een biertje. Dit kan beginnen als een flirt op straat maar gaat vaak via vrienden of collega’s. Een man zet zijn zinnen op een vrouw en vraagt haar uit. De vrouw zegt minstens drie keer nee, alvorens ze het aanbod accepteert. Bij de eerste date wordt er absoluut niet gezoend, heel misschien geglimlacht. Dit kan maanden zo doorgaan, de man neemt iedere date iets voor de vrouw mee: bloemen, gedicht, zogenaamde pensierini. Er worden tussendoor veel berichten uitgewisseld : ‘Tu sei la più bella del mondo’ en uiteindelijk bepaalt de vrouw het moment waarop ze zich ‘geeft’. Zoals gezegd kan dit proces maanden duren.

Stiekem de cappuccino voor een vrouw betalen is een van mijn favoriete flirt technieken, vaak uitgevoerd door de wat oudere mannen.

Voordat ik trouwens allerlei geëmancipeerde #metoo-vrouwen over me heen krijg die vinden dat flirten vrouwonvriendelijk is: ik vind dat het uiten voor bewondering van de andere of dezelfde sekse niet tot seksuele intimidatie valt, maar juist heel mooi is. Zolang het bij het uiten blijft natuurlijk. Deze column is dan ook uitsluitend gebaseerd om mijn persoonlijke ervaringen en observaties. Dat geflirt op straat werkt trouwens verslavend, ik kan nu bijna niet meer zonder. Als ik in Amsterdam over straat loop zoek ik onbewust zwoele blikken van mannen, meestal zonder resultaat. Flirten wordt in Nederland vaak als iets negatiefs gezien, waarschijnlijk omdat het flirten zoals gezegd vaak een praktisch doel heeft. Terwijl flirten, zowel voor mannen als voor vrouwen, enorm therapeutisch kan zijn. Heb je een negatief zelfbeeld of ben je onzeker? Kom naar Italië! Positieve aandacht is hier gegarandeerd!

Columns uit Bologna

Wil je nog meer weten over het Italiaanse leven van Nina? Neem dan ook een eens een kijkje op opzoeknaaritalie.nl. Meer columns van Nina op De Smaak van Italië? Kijk hier.

Fotografie: Sofie Delauw