Dit zijn de mooiste pleinen van Bologna

Online columnist Nina Schuttert studeerde Italiaanse Taal en Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam en woont sinds 2014 in Bologna met haar Italiaanse vriend Andrea en dochtertje Luna. Ze voelt zich helemaal thuis in het Italiaanse leven en deelt de hoogte- (en diepte) punten met De Smaak.

‘Open, onbebouwde ruimte tussen bouwwerken’, aldus Van Dale. En dat is ook precies wat een plein is voor veel Nederlanders: een open ruimte, een obstakel bijna, dat je moet overwinnen als je van het ene gebouw naar het andere moet. Maar voor Italianen ligt dat net even anders. Voor hen is het plein een fundamenteel onderdeel van het leven, het bruisende middelpunt van de samenleving. Op de Italiaanse pleinen wordt gezoend, gekeken, gelachen, en vooral heel veel gepraat.

Zo ook in mijn huidige woonplaats Bologna. Het stikt er van de pleinen. In alle soorten en maten. En ieder plein heeft z’n eigen karakter. Zo is het grootste plein van de stad Piazza Maggiore, een uitgesproken tolerant plein. Iedereen is er welkom; kinderen, oude mannetjes, toeristen en bedelaars. Het is een plein waar je altijd wel iemand tegen komt die je kent, en zo niet maak je er nieuwe vrienden. Zo heb ik mijn huidige vriend en vader van mijn dochter op Piazza Maggiore leren kennen. Te midden van een groep luidruchtige laureati (afgestudeerden) die zingend het plein op kwamen, zag ik hem staan. Hij viel op door z’n kalmte en mooie ogen. Samen keken we omhoog naar de sterrenhemel boven Piazza Maggiore en sindsdien zijn we zes jaar samen. Het is dus ook een prima plek om een basis te leggen voor een relatie.

Een heel ander plein, maar niet minder fascinerend, is Piazza Santo Stefano. Minder tolerant dan Piazza Maggiore, alleen al dankzij haar “rivierkiezels”, de ronde middeleeuwse keitjes die vrouwen op hoge hakken en fietsers het leven zuur maken. Hier komen de rustzoekers om in het voorjaarszonnetje een boek te lezen op een van de muurtjes, of een wijntje te drinken op een van de barretjes met uitzicht op het plein. Ik kwam er vaak om te studeren, of om een lekkere piadina te eten die je in het straatje achter Piazza Santo Stefano kunt krijgen. Verder vind je er cultureel ontwikkelde toeristen die de Zeven Kerken komen bewonderen en oud premier Romano Prodi, die er een optrekje heeft. Een keer per maand wordt er een antiek markt gehouden, die het plein perfect weerspiegelt: een tikkeltje elitair maar wel erg gezellig.

de middeleeuwse keitjes maken vrouwen op hoge hakken het leven zuur

Een enorm polemisch plein is Piazza Verdi; het plein van de contrasten. Aan de ene kant gevormd door het chique Teatro Comunale waar beroemde opera’s worden opgevoerd, en aan de andere kant de thuishaven van drugsdealers en linkse studenten van via Zamboni, de studentenstraat van Bologna. Jarenlang werd het plein gezien als no go voor “normale mensen”. Er werd gedeald, alternatieve studenten zaten er in groepjes biertjes te drinken en de politie stond erbij en keek ernaar. Ook ik zat als student op Piazza Verdi, met een koud biertje van de dichtstbijzijnde toko, maar na een tijdje werd de sfeer zelfs mij te grimmig. Sinds kort is de gemeente Bologna vastbesloten het imago van het plein op te krikken. Tientallen nieuwe barretjes moeten het illegale drankgebruik tegengaan, en de openluchtbar op het terras van het Teatro Comunale moet operaliefhebbers en feestbeesten samenbrengen.

Verschillende pleinen met verschillende gezichten dus. Of ik een lievelingsplein heb? Het hangt af van mijn gemoedstoestand. Als ik moet nadenken ga ik naar Piazza Santo Stefano, wil ik mijn hoofd juist leegmaken dan is Piazza Maggiore de juiste plek. En zo heeft ieder plein een functie in mijn Bolognese leven.

Wil je nog meer weten over het Italiaanse leven van Nina? Neem dan ook een eens een kijkje op www.opzoeknaaritalie.nl. 

Meer tips van locals voor een bezoekje aan Bologna? Lees dan ook dit artikel:

• Local aan het woord: Erica Medeossi

Fotografie Sofie Delauw