Cilento, vakantie in een ongerepte streek onder Napels

Enorme olijfbomen, goudgekleurde vijgen, ’s werelds beste mozzarella en verlaten stranden: dat is Cilento in een notendop. Wie voet zet in dit ongerepte gebied onder Napels, wil niet meer naar huis.

Vanuit het chaotische Napels rijden we, fotograaf Adriano en ik, langs de Amalfikust, richting het groene zuiden van Campanië, Cilento. Naarmate onze bestemming dichterbij komt, wordt het steeds stiller op de wegen. Hier geen volgeladen touringcars of bepakte auto’s met vakantiegangers. Integendeel; in Cilento vind je rust. Onze eerste stop vanmiddag is het kustplaatsje Acciaroli, eens de geliefde verblijfplaats van Ernest Hemingway. Toegegeven, dit dorp heeft wat veel andere dorpen aan de Italiaanse kust ook hebben: een jachthaven, pittoreske huisjes en een boulevard met gezellige restaurants. Maar in tegenstelling tot de populaire badplaatsen net boven deze streek, zijn hier nauwelijks toeristen te bekennen. Het strand is er, ondanks het warme weer, nagenoeg verlaten. En de verstofte Fiat Panda van de kustwacht heeft vermoedelijk al tijden niet meer uitgerukt. Dit wil overigens niet zeggen dat er geen leven in Acciaroli te vinden is; dat vind je in de lommerrijke straatjes, waar de inwoners hun interieur naartoe hebben gesleept en een kaartspelletje spelen met de buren.

Welkom in het zuiden

Cilento is een prachtige kuststreek, rijk aan historische berg- en vissersdorpjes. Tegen de avond bezoeken we het charmante Castellabate, dat een combinatie is van deze twee. Het hoge gedeelte van dit middeleeuwse plaatsje, met smalle straten en talloze trappetjes, prijkt op een 280 meter hoge berg en kijkt zo schitterend uit over de Tyrreense zee. De lokale hotspot hier is Castello dell’Abate (waar de naam Castellabate een verbastering van is), een eeuwenoud kasteel met een panoramisch plein. Elke avond komen de bewoners er bijeen voor een praatje en een wandeling. Sinds 2010 is Castellabate beroemder dan ooit. Het dorp maakte in dat jaar zijn filmdebuut in de succesvolle Italiaanse komedie Benvenuti al Sud. ‘Is het leven in het dorp sindsdien veranderd?’ vragen we een van de inwoners. ‘Er komen nu inderdaad meer toeristen. De meesten gaan echter alleen op zoek naar het postkantoor, waar een groot deel van het verhaal zich afspeelt. Maar dit bestaat helemaal niet, en dus keren ze teleurgesteld weer terug. Zonde, want in Castellabateis zoveel leuker dan een fictief postkantoor!’

Santa Maria di Castellabate

Het lage gedeelte van het dorp, Santa Maria di Castellabate genaamd, bevindt zich aan de kust. In de piepkleine haven aan de rand van de boulevard, kun je bij Le Gatte uitstekend terecht voor een verfrissende borrel. Terwijl wij er nippen aan een glas koude rosé, neemt een oudere man naast ons plaats. Als hij hoort dat we een reportage maken over zijn geboortegrond, kan hij zijn geluk niet op: ‘Eindelijk waardering voor het mooiste stuk van Italië!’ Zelf verruilde hij Cilento voor Amerika dertig jaar geleden, maar hij keert er zeker nog twee keer per jaar terug. ‘Want,’ zo beweert hij, ‘dit is de beste plek op aarde!’

Erg teleurgesteld zijn we niet, want nu mogen we meteen gaan proeven

Elegante mozzarellaboer

Aan trotse Cilentanen geen gebrek. Ook onze tafelgenoot Paola, een architecte opgegroeid in Cilento, stopt niet met praten als ze eenmaal over haar geboortegrond begint. Over één ding is ze zeer stellig: we mogen Cilento niet verlaten zonder de mozzarella van Vannulo te hebben geproefd. ‘De lekkerste buffelmozzarella ter wereld’, aldus Paola. Daar hebben we wel oren naar, en dus zetten we de volgende ochtend koers naar Tenuta Vannulo in Capaccio. De mozzarellaboer die ons op zijn erf ontvangt, ziet er buitengewoon netjes uit. Hij draagt geen blauwe overall met groene kaplaarzen, maar is gestoken in een elegant wit pak met bijpassende borsalino (hoed). Hij stelt zich voor als il presidente – een naam die wat ons betreft ook beter bij zijn voorkomen past. De mozzarella is nét klaar, legt hij uit, dus we zijn te laat om het proces bij te wonen. Maar erg teleurgesteld zijn we niet, want dit betekent dat we meteen mogen gaan proeven. We krijgen bollen in allerlei vormen en maten geserveerd, waarvan alleen de middelgrote variant mozzarella heet. De grote draagt de naam aversana en de kleintjes worden bocconcini genoemd. Allemaal zijn ze even sappig, romig en smaakvol. Daarnaast ligt een portie buffelricotta, een andere verrukkelijke specialiteit uit dit gebied – die in Nederland helaas nauwelijks verkrijgbaar is. Als we na zes borden stiekem hopen dat het proeven klaar is, komt de president ook nog met ijs van buffelmelk aanzetten. ‘Ok’, puffen we, dat kan er nog nét bij.

Dobberen

De volgende stop is Marina di Camerota, waar we meteen de haven in lopen. Het is bloedheet vandaag, dus vragen we een van de zeemannen of een rondje mogen meevaren. We hebben meteen beet. ‘Ma certo!’ De gebronsde visser gebaart ons aan boord te komen: ‘Ik vertrek zo.’ Twee uur later maken we ons daadwerkelijk los van de kade en gaan we eindelijk de zee op. We varen langs hoge kliffen, grotten en afgelegen stranden. ‘Het is veel te warm om aan boord te blijven’, roept onze zeebonk. Hij gooit het anker uit en duikt het water in. ‘Kom!’ Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. We volgen zijn voorbeeld en zwemmen naar de dichtstbijzijnde grot, waar het niet alleen adembenemend mooi is, maar ook heerlijk koel. Mamma mia, wat een geweldige plek op zo’n warme dag!

Koninklijk gezelschap

Als we aan het eind van de middag weer voet aan wal zetten, moeten we ons snel fatsoeneren; onze laatste avond in Cilento sluiten we namelijk af in stijl. We gaan dineren met de prins van Belmonte. Een titel gecreëerd in 1619 door de Spaanse koning Filips II, en van wie ons gezelschap van vanavond alweer de dertiende generatie is. Dat deze titel na zo veel generaties zijn status geenszins verloren heeft, ontdekken we bij aankomst in zijn paleis. Niemand van het personeel noemt de man bij zijn werkelijke naam, hij lijkt gewoonweg il principe te heten. Een jonge piccolo vertelt ons dat we ‘de prins’ over tien minuten mogen ontmoeten en wijst ons een prachtige plek aan zee, met uitzicht over de lichtjes van Santa Maria di Castellabate.‘Kan ik jullie in afwachting van de prins alvast verblijden met een glas prosecco?’ vraagt hij. Dat kan hij zeker. Terwijl de piccolo ons inschenkt, zien we de prins aankomen. Niet onder begeleiding van trompetgeschal of via een rode loper, maar gewoon op zijn gemak door het gras. Hij schudt ons de hand: ‘Ik wil jullie alles laten proeven wat mijn koks bereiden!’

Mooie uitzondering

Dat ook de prins trots is op ‘zijn’ Cilento, het gebied dat ooit grotendeels in handen was van zijn familie, steekt hij niet onder stoelen of banken. Wanneer hij begint met vertellen, onder het genot van een bordje schelpdieren, veert hij vanuit zijn zetel omhoog. ‘De omgeving is werkelijk schitterend; we staan niet voor niets op de werelderfgoedlijst. Maar Cilento is niet bekend bij buitenstaanders, daarom omschrijf ik het voor hen ook wel als het “zuiden van de Amalfikust”’, legt hij uit. Dan verheft hij zijn stem: ‘Alleen begrijp ik niet waarom die streek zoveel populairder is! We hebben dezelfde zee, maar veel mooiere stranden. Onze restaurants serveren geen toeristenmenu’s, maar authentieke gerechten. En zo kan ik nog wel even doorgaan!’ Zijn passionele betoog is te begrijpen, maar toch zijn we het niet helemaal met de prins eens. De bijnaam ‘het zuiden van de Amalfikust’ past in onze ogen niet bij deze streek. Het onaangetaste, rustige Cilento vormt juist een uitzondering aan de Campaanse kust die gekenmerkt wordt door het chaotische Napels en de daaronder gelegen jetsetdorpen. Deze uitzondering met al haar schoonheden is haar eigen naam dubbel en dwars waard.

GIDS

ZIEN

Het kartuizerklooster van Padula
La Certosa di San Lorenzo in Padula, ook wel Certosa di Padula genoemd, is het grootste kartuizerklooster van Italië. Het hoofdgebouw heeft een oppervlakte van ruim 55.000 vierkante meter en telt 320 kamers en vertrekken. De bouw van het klooster startte begin veertiende eeuw, maar de laatste steen werd pas 450 jaar later gelegd. Het grootste gedeelte werd gedurende de barok gebouwd, en dat is af te zien aan de sierlijke gevels, rijk gedecoreerde kapellen en bovenal de grote marmeren trap die naar de bibliotheek van het klooster leidt. Viale Certosa, Padula, entree € 4 (op dinsdag gesloten)

De verlaten stranden en verkoelende grotten
De Cooperativa Cilento Mare, die gevestigd is in de haven Marina di Camerota, biedt prachtige boottochten langs de Cilentese kust aan. De boten mogen, in tegenstelling tot privéboten, ook in de beschermde baaien varen. Meer informatie vind je in de haven van Marina di Camerota.

Gouden druppels
Vijgen vormen het symbool van Cilento, die hier gocce d’oro (gouden druppels) worden genoemd, vanwege hun bijzondere lichtoranje kleur. In Prignano vind je het vijgenparadijs Santomiele, dat de moeite van een bezoek zeker waard is. Eigenaar Antonio Lungo leidt je graag rond door Santomiele, waar je het productieproces kunt aanschouwen en in rum gemarineerde zongedroogde vijgen kunt proeven, met onder andere verse buffelricotta of een dun laagje chocola. santomiele.it

ETEN & DRINKEN

Ammor e Mare
In dit eenvoudig ingerichte restaurant eet je de lekkerste visspecialiteiten. Het vriendelijke personeel laat je graag alles van de kaart proeven. Via Ciro Coppola 29, Marina di Camerota

Le Gatte
Restaurant Le Gatte is gevestigd in een middeleeuws Saraceens fort en vormt misschien wel de mooiste plek in de omgeving om te genieten van een aperitivo of diner aan het water. Via Santa Maria, Castellabate

SLAPEN

Palazzo Belmonte in Santa Maria di Castellabate €€- €€€
Wil je de prins van Belmonte persoonlijk ontmoeten? Dat kan; zijn palazzo in Santa Maria di Castellabate wordt nu deels verhuurd aan gasten. Je kunt er ook terecht om een hapje te eten.
palazzobelmonte.com

Agricola San Giovanni €€
In 1993 kochten de Italiaanse Ida en Mario te midden van de Valle di Diano een verlaten wijnboerderij en renoveerden de plek volledig. Ruim twintig jaar later is hun landgoed een droomplek waar ze niet alleen fantastische wijnen en olijfolie produceren, maar ook gasten ontvangen. agricolasangiovanni.it

B&B Il Cannito €€€
Op de heuvels achter Paestum bevindt zich de prachtige en charmante B&B Il Cannito. De vriendelijke eigenaren doen er alles aan om hun gasten een comfortabele vakantie te bezorgen en weten je bovendien alles te vertellen over Cilento. ilcannito.com

Fotografie: Sofie Delauw

Bewaren

Bewaren