Letizia vertrok naar Rome
Emigreren naar Italië, veel Nederlanders en Belgen dromen ervan. De Smaak spreekt met lezers die hun dromen waarmaakten. Dit keer met Letizia, die in 2007 Rotterdam inruilde voor Rome. Voor een jaar was het idee, maar het liep anders. Nog altijd geniet ze van het Italiaanse leven, niet in Rome, maar in Borgomanero (Piemonte).
‘In 2007 was ik mijn baan als orthopedagoog en Nederland eigenlijk een beetje zat. Het was tijd voor een nieuwe uitdaging en ik wilde mijn dromen verwezenlijken. Ik zegde mijn werk op en werd aangenomen voor de stewardessenopleiding van de KLM. Alleen moest ik nog een jaar wachten om te beginnen en dus besloot ik een poosje naar Italië te gaan, het geboorteland van mijn vader. Door mijn Italiaanse achtergrond was ik altijd al nieuwsgierig hoe het zou zijn om er echt te wonen. Dus zo gezegd, zo gedaan: ik ging als au pair werken bij een heel leuk gezin in Rome. Na een half jaar werd ik opgeroepen om aan de opleiding in Nederland te beginnen, maar ik was nog helemaal niet klaar met mijn avontuur in Italië! De twijfel begon toe te slaan. Maar toen ik als stewardess ook hier aan de slag kon, was het voor mij duidelijk: ik zou in Italië blijven voor onbepaalde tijd. Zo lang ik het leuk zou vinden. Nu, zoveel jaar later, woon ik er nog steeds. Samen met mijn Italiaanse vriend en ons zoontje Samuele. Niet meer in Rome, maar vlak bij de mooie meren Lago Maggiore en Lago d’Orta.’
La vita italiana
‘Na al die jaren geniet ik nog steeds van het leven hier. Elke dag word ik blij van het geweldige eten en de mooie natuur. De smaakvolle gerechten uit de Italiaanse keuken hebben zich vertaald in mijn blog tasty-italy.com. Met de meest simpele ingrediënten kun je werkelijk spectaculair lekkere gerechten op tafel toveren. Heerlijk! In de weekenden trekken we er vaak lekker op uit voor een fijne wandeling langs het meer, een dagje Milaan of om de bergen in te gaan.’
[su_pullquote]’Een agenda gebruik ik niet meer sinds ik in Italië woon. Het spontane bevalt me prima!’[/su_pullquote]
Leven in het moment
‘Wat ik de afgelopen jaren van Italianen geleerd heb, is om veel meer te leven in het moment. Zo is het bijvoorbeeld heel normaal om last minute met vrienden wat af te spreken. Ik kan dan ook gerust op zaterdagmiddag de vraag krijgen of ik zin heb om diezelfde avond ergens pizza te gaan eten. Ik was in Nederland gewend om alles lang van tevoren af te spreken en kon daar echt niet zonder mijn agenda. Al plan ik nog steeds heel graag vooruit, een agenda gebruik ik eigenlijk niet meer sinds ik in Italië woon. Het spontane bevalt me prima!’
Veranderingen
‘Inmiddels heb ik meerdere gewoontes overgenomen. In Italië is het bijvoorbeeld not done om met nat haar de deur uit te gaan. In het begin wist ik dat niet en kwam het geregeld voor dat ik de föhn in de la liet liggen. In Nederland gebruikte ik nooit een föhn! Nu peins ik er niet meer over om met nat haar de straat op te gaan. Niet zozeer omdat ik bang ben dat ik kou vat, zoals Italianen denken, maar omdat het eigenlijk toch gewoon heel slonzig en onverzorgd staat. Ook is mijn eetpatroon veranderd. Italianen eten twee keer per dag warm en dat vind ik nu ook heel normaal. In Nederland at ik iedere dag brood bij de lunch, maar dat is verleden tijd!’
Wegpiraten
‘Waar ik echter maar niet aan kan wennen is de haast die Italianen schijnen te hebben zodra ze in de auto stappen. Een haast die ze op geen enkel vlak in het dagelijkse leven hebben, behalve op de weg. Regels worden volledig aan de laars gelapt in het verkeer en dat is iets waar ik tot op de dag van vandaag niet mee om kan gaan.’
[su_pullquote]’Het is waar: de Italiaanse man is “warmer” dan de Nederlandse’[/su_pullquote]
De Italiaanse man
‘Het is waar: de gemiddelde Italiaanse man is “warmer” en galanter dan de gemiddelde Nederlandse man. Ik kan me herinneren dat ik vroeger altijd zei dat je een reisje naar Italië moet boeken, wanneer je niet lekker in je vel zit. Je komt namelijk als herboren terug! Mannen hebben er hier geen problemen mee om je te begroeten met “Ciao bella!”. En of ze dat nu menen of niet, dat is helemaal niet belangrijk. Het is altijd leuk om te horen! Zelf heb ik al jaren een relatie met een Italiaanse man en ik kan beamen dat ze inderdaad meer knuffelen en makkelijker hun gevoelens uiten. Heerlijk, zo’n warme Italiaanse man! Maar toegegeven, de mammoni, moederskindjes, bestaan ook. Vreselijk, om heel eerlijk te zijn. En het zijn er helaas te veel, die mannen die eeuwig thuis willen blijven wonen waar hun mamma toch altijd nét beter kookt dan hun eigen partner. Gelukkig is mijn vriend allesbehalve een mammone.’
Koken
‘De liefde voor koken is niet ontstaan in Italië, maar is hier zeker flink gegroeid. Vroeger was het voornamelijk mijn moeder die kookte, maar vanaf het moment dat mijn vader met pensioen is gegaan, maakt hij ook de lekkerste gerechten klaar. Zelf was ik als kind geen goede eter. Ik vond weinig echt lekker en mijn bord leeg eten zat er nooit in. Onbegrijpelijk vind ik het nu dat ik toen zo weinig lustte. Er is nu maar weinig dat ik niet lust. In mijn tijd als au pair in Rome is de interesse in de Italiaanse keuken gevoed door de moeder van het gezin die heel goed kon koken. Ik hielp haar vaak met het bereiden van de heerlijkste gerechten. Door mijn vriend is koken zelfs een ware passie van me geworden. Hij kan het uitstekend, dus ik heb van hem een hoop geleerd. Hij verzint regelmatig nieuwe combinaties voor een lekker pastagerecht of een smeuïge risotto. Mijn vriend kan mijn kookkunsten gelukkig ook waarderen, maar blijft zeker kritisch. Als ik – voor de verandering – weer eens te weinig zout heb gebruikt, krijg ik dat direct te horen…’
Te veel
‘Nederlanders maken vaak tijdens het koken de fout veel te veel ingrediënten te gebruiken. Ik vind juist de eenvoud van de Italiaanse keuken zo fantastisch. Weinig ingrediënten en toch zo veel smaak. Ideaal! Nederlanders willen vaak te veel toevoegen. Groenten in de lasagne bijvoorbeeld. Dat is geen lasagne meer. Ook gebruiken ze te veel saus. In Italië eet je pasta met een beetje saus en niet saus met een beetje pasta.’
Nooit meer terug?
‘Zeg nooit nooit, dus dat doe ik ook niet. Toch zie ik het niet snel gebeuren. We hebben een mooi huis, beiden een baan en wonen in een prachtige omgeving. Mijn ouders wonen sinds anderhalf jaar ook in Italië, bij mij in de buurt. Kortom, we hebben het goed hier. Maar mochten we beiden werkeloos raken en het huis kwijtraken, dan zou ik een terugkeer naar Nederland niet uitsluiten…’
Letizia deelt de lekkerste (familie)recepten op haar eigen foodblog Tasty Italy. Benieuwd geworden? Neem dan eens een kijkje op tasty-italy.com
- Author: Liselotte van Leest
- Posted: oktober 12, 2016