Terug naar overzicht
porto maratea

Maratea, alles over de charmante badplaats van Basilicata

Aan een imposant stuk kustlijn in het diepe zuiden van Italië ligt Maratea, verscholen tussen groene bergen en verheven boven de Golf van Policastro. Het charmante dorp werd door de oude Grieken al dea maris, godin van de zee, genoemd – een zee waarin je dolfijnen en schildpadden kunt zien zwemmen. Smaakredacteur Liselotte bracht een bezoek aan deze fijne plek.

Tips voor Maratea

Al jaren hoor ik Italiaanse vrienden over Maratea; het dorp waar ze hun fijnste en leukste vakantie vieren. Want daar aan die kilometerslange kust, ingeklemd tussen Campanië en Calabrië, die zich kenmerkt door groene bergen, donkere stranden van vulkanische oorsprong en een turkooizen zee, is het volgens hen heerlijk verblijven. Hoogste tijd om in dit vakantieland naar het diepe zuiden van de Laars af te zakken, naar dé badplaats van Basilicata.

Twee delen

Het dorp Maratea is verdeeld in twee delen; het centrum in de bergen en het deel aan de haven, met eromheen baaien waar je kunt zwemmen en zonnebaden. Het centrum bestaat uit zeer smalle steegjes en stenen trappen die bijna allemaal naar de levendige hoofdstraat leiden – de enige échte straat in het dorp. Aan de voet van de berg ligt de pittoreske haven, met gekleurde huizen en terrasjes rondom dobberende boten. Hoog boven de haven en het centrum, op de top van de Monte San Biagio domineert een enorm beeld van Christus de Verlosser, het symbool van het dorp, dat alle afvarende boten een boost vertrouwen meegeeft.
maratea

In de bergen

Het centrum mag dan wel uit slechts één grote straat en een handvol stegen bestaan, het telt desalniettemin drie kerken. En dat is nog vrij weinig als je bedenkt dat het dorp ooit bekend stond om zijn vierenveertig kerken; sommige staan zelfs nog overeind, maar zijn niet meer in gebruik. Toch hoor je nog om de haverklap gebeier dat een dienst aankondigt, en vervolgens het gezang van oudere inwoners die enthousiast met de mis meezingen. In de zomer is het druk in de hoofdstraat van Maratea, maar niet op een vervelende manier. Het dorp trekt vooral toeristen uit Rome en Napels die er (al generaties lang) een buitenverblijf hebben en die er met de hele familie – ooms, tantes, neven, nichten – vakantie vieren. Het is hier dan ook niet volgebouwd met hotels of restaurants waar de ober je naar binnen trekt. In tegendeel, je vindt er nog echt een authentiek leven, met locals die in de rij staan voor de slager en de bakker of een krantje lezen in de koffiebar. En die inwoners zijn opvallend vriendelijk; blijkbaar niet verwend of verveeld door het toerisme.

Zeg je Maratea, dan zeg je Zio Pino

Zeg je Maratea, dan zeg je Zio Pino. Oom Pino, die eigenlijk Giuseppe Possidente heet, woont beneden bij de haven en is de bekendste oud-visser van het dorp. Hij is een echte zeebonk om te zien, met een gestreepte trui en een hoofd dat getekend is door de zon en de zee. Veertig jaar lang werkte hij op het water. ‘Eigenlijk is het beroep van visser vreselijk’, begint Pino zijn verhaal. ‘Je moet voor dag en dauw opstaan, het is fysiek erg zwaar en de verdiensten zijn vaak mager. Dat houd je alleen vol als je echt van de zee houdt.’ Pino heeft het dan over de ouderwetse manier van vissen, waarbij je afgaat op de natuur en respect hebt voor de omgeving. ‘Tegenwoordig hebben ze grote boten met een radar en weten ze precies waar de meeste vis zwemt, met grote netten halen ze hun vangst binnen. Daar is geen lol aan. En bovendien trekken ze de hele zee leeg, er zijn al soorten die we niet meer terugzien. Dat doet pijn.’

Vissersleven

De traditionele vissers werden met de jaren overbodig en gingen noodgedwongen werken in de fabriek. Het dorp veranderde en moest het steeds meer van het toerisme hebben. Zo getuigen ook de pittoreske huizen aan de haven. Kijkend naar de charmante rits die tegen een rots is gebouwd, zie je de vissersvrouwen al uit het raam hangen, in de verte turend of hun mannen op zee al naderden. Maar niets is minder waar: die huizen stonden er eerst helemaal niet. ‘Er lagen alleen boten hier’, vertelt Pino. ‘Je zou het aan de stijl niet zeggen, maar dit is allemaal pas in de jaren vijftig en zestig gebouwd. Toen het toerisme opkwam en gasten nergens in de haven konden overnachten. Niet eens een kop koffie konden drinken.’ Hoewel Zio Pino met weemoed terugdenkt aan het oude vissersleven hier, ziet hij ook zeker de voordelen van de verandering: ‘Maratea is rijker geworden en er zijn meer voorzieningen bijgekomen. Het leven is er makkelijker geworden’.

Het symbool van Maratea

Op de hoogste berg in de omgeving, de Monte San Biagio (644m) staat het beroemde standbeeld van Christus de Verlosser, tegenwoordig hét symbool van Maratea. Het standbeeld bestaat uit wit beton met vlokken van Carrara-marmer en is ontworpen door de Florentijnse Bruno Innocenti in 1965. Een uitstapje naar het beeld is absoluut de moeite waard: de weg erheen, met kronkelende haarspeldbochten, biedt een spectaculair uitzicht over de baai van Maratea en het imposante berglandschap op de achtergrond. Eenmaal in de schaduw van het imposante 22 meter hoge beeld, voel je je klein. Parkeren kost 5 euro, plus 1 euro per uur. De shuttle die je vanaf de parkeerplaats naar het laatste punt brengt kost 1 euro (en voor wie geen zin heeft om in de hitte te klimmen, is dit absoluut het geld waard.)

De beste stranden

Spiaggia Nera. Ten zuiden van de haven ligt het Cala Jannita, beter bekend als het Spiaggia Nera (Zwart Strand). De naam is afgeleid van het zand dat een donkergrijze kleur heeft en prachtig contrasteert met de helderblauwe zee. Om de hoek ligt de grot van de Sciabella. Er wordt gezegd dat Sciabella, een vrouw die regelmatig de bloemetjes buitenzette, hier haar minnaars ontmoette. Totdat haar man haar ontrouw ontdekte en haar ter plekke in de grot vermoordde. Hoe cru deze legende ook moge zijn, de grot is erg bijzonder. Het strand is voorzien van allerlei faciliteiten, maar helaas niet toegankelijk voor mensen die slecht ter been zijn.
Maccaro. Via een wandeling door het bos bereik je dit fraaie strand met veel faciliteiten; onder andere ligbedjes met parasols, toiletten, douches en twee restaurants. Je kunt er ook waterfietsen huren. Ook Maccaro is vrijwel ontoegankelijk voor mensen die slecht ter been zijn.
macarro strand
Fiumicello. Het strand van Fiumicello is een van de populairste stranden aan de kust van Maratea. Je kunt er direct aan de zee parkeren – in de zomer is het wel een must om op tijd te komen – en er zijn diverse (bescheiden) eetgelegenheden en je kunt er ligbedjes en parasols huren.
fiumicello strand
Illicini. Op deze prachtige plek kun je heerlijk vertoeven onder de schaduw van de bomen, terwijl het zeewater onder je tegen de rotsen slaat. Het is een privélocatie, met verschillende baaitjes waar je kunt zwemmen, en van alle faciliteiten voorzien – zelfs een zwembad. Voor een ligbed betaal je vanaf 8 tot 15 euro per dag, afhankelijk van het seizoen.

Leuke restaurants

Za Mariuccia Op het balkon van Za Mariuccia, boven de haven van Maratea, eet je onder meer kreeft en frutti di mare. Za Mariuccia is een zeer geliefd visrestaurant onder de lokale bevolking en Italianen die hier hun zomer doorbrengen; reserveren is dus een must. Via Porto Arenile, zamariuccia.it
La Perla In het centrum van Maratea eet je heerlijk bereide vis, terwijl je van boven uitkijkt op het dorpspleintje. De chef komt langs met de vangst van de dag op een enorm plateau, zodat je precies kunt kiezen welke voor jou in de pan gaat. Via Cardinale Gennari 4A
la perla maratea
La Cambusa Met de komst van de eerste toeristen in de jaren vijftig openden Rosa en Pietro hun restaurant, om de bezoekers het beste van de lokale keuken te laten proeven – beter bekend als de cucina lucana. En dat gebeurt nog steeds bij La Cambusa, al is het net zo geliefd onder locals. (Wel reserveren dus!) Via Santavenere 23, lacambusamaratea.it
I Sapori di Marianna Op vijf minuten rijden van het centrum ligt de eno-trattoria van Marianna en haar zoon Daniele. Het concept is simpel uit te leggen: ‘eno’ staat voor heerlijke wijn en ‘trattoria’ voor voortreffelijke, lokale gerechten. Via Campo (geen huisnummer)

Boottocht met Luca

Ga het water op met de godin van de zee, oftewel met Luca en zijn boot Dea Maris. Deze geboren en getogen Marateoto laat je in een drie uur durende tocht over de Golf van Policastro de mooiste plekken van de zee zien. Vergeet niet je badkleding aan te trekken, want Luca legt zijn boot voor anker bij de mooiste piscine naturali (natuurlijke zwembaden) en vaart naar verlaten strandjes. Zijn boot heeft ruimte voor zes personen en je kunt kiezen uit verschillende soorten tochten. Een tour kost 40 euro per persoon, inclusief drankjes. Reserveren via facebook.com/deamarismaratea of deamaristour@gmail.com
schipper luca Dea Maris Maratea

Overnachten in Maratea

La locanda delle donne monache
Voor wie op zoek is naar luxe tijdens zijn of haar verblijf is bij deze locanda aan het juiste adres. Het hotel is gevestigd in een oud klooster, met uitzicht over het dorp. Op warme dagen hoef je niet per se naar zee af te dalen, maar kun je meteen een duik nemen in het zwembad. locandamonache.com

Vanaf Utrecht rijd je in ongeveer 20 uur naar Maratea. Je kunt er ook voor kiezen om het vliegtuig te pakken; in ruim 2 uur vlieg je rechtstreeks naar Napels vanaf Amsterdam, Eindhoven en Brussel. Vanaf de luchthaven van Napels is het ongeveer 2,5 uur rijden naar Maratea. Voor wie liever de trein pakt: Maratea heeft een klein treinstation waar (in de zomermaanden) de hogesnelheidstrein vanuit Napels stopt.
maratea haven

Meer tips voor Basilicata

Matera Basilicata

Basilicata in een notendop

november 15, 2016 Geen reacties

Over de regio Basilicata In de welving van de Italiaanse laars, tussen de Golf van Policastro in de Tyrreense Zee en de Golf van Taranto in de Ionische Zee, ligt de regio Basilicata enigszins verscholen en veel zuidelijker dan de

Read More »
  • Author:
  • Posted: september 28, 2022