Ploeterend naar Puglia: Jarl over de grote verkeerschaos in Italië

‘Die ochtend typte ik ‘Spiaggia di Vignanotica’ in op mijn navigatiesysteem – zonder twijfel het mooiste strand ter wereld – reed de hoek om en begon subiet te zweten, want de verkeerschaos die zich openbaarde was gigantisch.’ Columnist Jarl van der Ploeg wil in augustus naar Puglia rijden en dit is wat er gebeurt.

‘Het was de eerste week van augustus en eigenlijk hadden we bergen werk te verzetten, maar na een paar dagen zweten achter mijn computer kon ik alleen nog maar fantaseren over zeewater en dus overtuigde ik mijn vriendin nog datzelfde weekend, op vrijdag 14 augustus, de auto naar Puglia te pakken.

Drukste weekend van het jaar
Zij had nog getwijfeld, want 14 augustus, de dag voor de belangrijkste feestdag Ferragosto, is dat niet het drukste weekend van het jaar? Kunnen we niet beter een weekje wachten? Ik had haar gerustgesteld. Vanwege de coronacrisis blijft iedereen dit jaar vast en zeker thuis. Geen probleem, komt goed, ci penso io. 

Gigantische verkeerschaos
Die ochtend typte ik ‘Spiaggia di Vignanotica’ in op mijn navigatiesysteem – zonder twijfel het mooiste strand ter wereld – reed de hoek om en begon subiet te zweten, want de verkeerschaos die zich openbaarde was gigantisch. ‘Sorry’, glimlachte ik verontschuldigend naar mijn vriendin. Ze glimlachte niet terug want alles wat mis is met Italië, openbaart zich in het verkeer.

In Italië zijn alleen de eet- en kledingregels echt heilig – de rest interpreteer je.

In Nederland wordt het op prijs gesteld wanneer je de regels volgt. In Italië zijn alleen de eet- en kledingregels echt heilig – de rest interpreteer je. Niet voor niets is een van de ergste scheldwoorden in het Italiaans pignolo; iemand die klakkeloos alle regels toepast zonder er zelf bij na te denken. Dat is enigszins begrijpelijk omdat Italië gedurende zijn lange geschiedenis zoveel regels en wetten heeft verzameld – de teller staat ergens rond de honderdvijftigduizend wetten – dat de ene helft van de regels de andere altijd tegenspreekt. En als je toch altijd in overtreding bent, kun je maar beter op je eigen kompas varen.  

Lijntjes van de verkeersbaan
Het probleem is alleen dat het kompas van de Italianen altijd stuk is. Daarom rijden Italianen bijvoorbeeld nooit binnen de lijntjes van de rijbaan, maar allemaal midden op de weg. Het is tevens de reden dat ze bellen in het verkeer, geen veiligheidsgordels dragen en nooit in hun spiegels kijken. Dat laatste komt ook omdat problemen hier enkel bestaan wanneer ze zich direct in je gezichtsveld afspelen. Hoe minder je tijdens het rijden ziet, hoe minder potentiële problemen er zijn. Ik hoorde ooit het verhaal van een buitenlands meisje dat in Rome rijles nam en een fikse uitbrander kreeg van haar instructeur omdat ze veel te veel in haar spiegels keek. ‘Als je de hele tijd in je spiegels kijkt, zie je niet wat er voor je gebeurt’ – een opmerking die enkel aan gewicht wint zodra je weet hoeveel de gemiddelde Italiaan van spiegels houdt.

Nul auto’s zonder blikschade
Al die factoren zorgen ervoor dat er in Italië bijna 500 ongelukken per dag plaatsvinden. Of specifieker: 500 geregistreerde ongelukken per dag, want het woord ongeluk heeft in Italië een veel minder strenge definitie dan in het Nederlands. Tijdens het inparkeren mijn scooter omver kegelen, geldt niet als ongeluk want er was toch niemand die het zag. Niet voor niets rijden er in Italië welgeteld nul auto’s rond zonder blikschade.

Geen echte Italiaan
In een poging mijn vriendin wat op te fleuren, probeerde ik haar mee te nemen in mijn verbazing. Ik vertelde haar over het Italiaanse onvermogen langzamer te rijden dan een andere Italiaan, ongeacht hetgeen er op de borden staat. ‘Rijdt één Italiaan te hard’, zei ik, ‘dan rijden ze allemaal te hard. Rijdt er niemand te hard, dan zijn het geen echte Italianen.’  Weer glimlachte ik haar kant op. Ze keek op haar horloge, dat inmiddels half vijf aangaf, ze keek naar de borden, waarop nog geen spoor van Puglia te bekennen was en zei: ‘Een ding weten we na vandaag zeker: jij bent in ieder geval geen echte Italiaan.’’

BEKIIK OOK:

Jarl van der Ploeg woonde en werkte als correspondent in Rome en schreef daarover het boek Wegens vakantie gesloten. Met ons deelt hij de hoogtepunten.

Wil je dagelijks op de hoogte blijven van de laatste nieuwtjes en leukste vakantietips uit Italië? Volg De Smaak van Italië op Facebook!