Terug naar overzicht

Aan deze (hilarische) kwalen lijken alleen Italianen te lijden

Columnist Angelo van Schaik woont met zijn gezin in Italië. Daar verbaast hij zich over sommige gebruiken. Zoals de kwalen waaraan alleen Italianen lijken te lijden… 

”Mag ik nu het water in?’ ‘Nee, nog elf minuten wachten.’ Het springerige meisje van een jaar of twaalf gaat weer beteuterd zitten onder de parasol naast de onze. Het is augustus op Sicilië en zo’n 35 graden.

3 uur (!) wachten

‘Elf minuten?’, vraag ik me hardop af. ‘O, dan zal ze ruim 2,5 uur geleden gegeten hebben,’ antwoordt mijn vriendin achteloos, mijn verbazing vergrotend. ‘Hoezo, 2,5 uur geleden gegeten?’ ‘Nou, als je gegeten hebt mag je drie uur niet het water in, want dan riskeer je een blocco della digestione. Ik mocht vroeger ook niet zwemmen na de lunch.’ Dus je mag niet zwemmen na het eten want het contact met het koude water kan ervoor zorgen dat spijsvertering blokkeert en dan ga je dood. Mijn hoofd duizelt. ‘Ja,’ bevestigt mijn vriendin geamuseerd. ‘Een vriend van me gaat niet eens douchen als hij heeft gegeten.’ Mijn mond valt open.

Stellen Italianen zich gewoon aan?

Zijn wij Nederlanders dan van die onverantwoorde barbaren of stellen Italianen zich gewoon een beetje aan? Ik moest vroeger alleen uitkijken met zwemmen omdat je na het eten de kans loopt op kramp en dat is zwemmend op honderd meter van het strand niet zo handig. Maar een blokkering van de spijsvertering? Nooit van gehoord.

Blokkering van de spijsvertering

Als ik twee dagen later tijdens een etentje met vrienden mijn verbazing uitspreek over dit fenomeen, kijkt de hele tafel mij verbaasd aan. ‘Tuurlijk mag je niet zwemmen na het eten.’ ‘Nee, want dan riskeer je een blocco della digestione.’ Dus toch. Ik besluit te gaan zoeken maar kom geen artikelen tegen over door koud water veroorzaakte blokkering van de spijsvertering, wel allerlei andere kwalen waaraan alleen Italianen lijken te lijden. Colpo d’aria, oftewel geraakt worden door lucht, is iets waar wij in onze winderige polder toch ervaring mee zouden moeten hebben, maar nee, het is een aandoening waar slechts Italianen last van hebben. Je kunt een colpo d’aria in je oog krijgen, in je oor of in je nek. Reden om dus minstens tot half april met een sjaal om te lopen en je kinderen als Michelinmannetjes aan te kleden voordat ze de speeltuin betreden.

Natte haren

Met natte haren naar buiten gaan, ook bij dertig graden, kan je de gevreesde ‘cervicale’ opleveren, wat niet meer is dan een stijve nek. Dat ik vroeger in de winter met natte, en dus bevroren, haren terug fietste van de voetbaltraining wordt met een mengeling van bewondering en afschuw bekeken. De bewondering is voor het feit dat ik nog leef, de afschuw is voor mijn moeder. Hoe haalde ze het in haar hoofd mij zonder föhn op pad te sturen! Als ik dan ook nog doodleuk vertel dat ik elke dag door weer en wind veertien kilometer naar school moest fietsen, vragen ze zich hoofdschuddend af waarom de kinderbescherming nooit heeft ingegrepen.

Eindelijk de zee in

Inmiddels staat het twaalfjarige meisje aan de rand van de zee, ze telt de minuten af tot ze eindelijk de zee in mag. Met ruim 35 graden is het bijna een marteling. Dan komt het verlossende vai en met een plons valt ze in het verkoelende water. ‘Hypochonders!’, schud ik van onder mijn parasol mijn hoofd.’

LEES OOK: