Local Nina test het rijgedrag van Italianen
Bumperklevers, snelheidsduivels en onophoudelijk toeterende bestuurders: Italianen hebben een behoorlijk dubieuze reputatie in het verkeer. Dat niets hieraan overdreven is, ervaart Nina dagelijks in Bologna.
De gemiddelde Italiaan is empatisch, flexibel en galant in het dagelijks leven. Maar ik heb gemerkt dat deze eigenschappen als sneeuw voor de zon verdwijnen zodra ze een auto instappen. In het Italiaanse verkeer is het ieder voor zich, the survival of the fittest.
De zwakkere partij?
En de fittest zijn hier dus duidelijk niet de voetgangers en fietsers. Voetgangers en fietsers in Italië zijn als konijnen op de snelweg: altijd in gevaar. Het is dan ook niet voor niets dat ik al twee fietsongelukken heb gehad sinds ik in Bologna woon. Ik was gewend op mijn fietsje in Amsterdam overal voorrang te krijgen en bange overstekende toeristen de stuipen op het lijf te jagen met mijn fietsbel. In Bologna bleek ik de juist zwakkere partij en dat werd mij op subtiele manier duidelijk gemaakt: toeterende auto’s, scheldende chauffeurs en dus twee ongelukken. De eerste was op een onduidelijke oversteek waar ik met fiets en al werd geschept door een scooter. De schade viel gelukkig mee, al was de scooterrijder woedend en belde huilend z’n moeder om te zeggen dat hij “waarschijnlijk alles had gebroken”. Ik ben toen maar stiekem weggeglipt zonder op de politie te wachten.
LEES OOK: Tolwegen in Italië: alles wat je moet weten als je met de auto op vakantie gaat
Gewonde wenkbrauw
Het tweede ongeluk gebeurde toen ik mijn dochtertje naar de crèche boven op een berg had gebracht en met de elektrische fiets naar beneden zoefte. Een auto reed zonder te kijken achteruit een parkeerplek uit en ik moest onverwachts remmen waardoor ik voorover het stuur vloog en op mijn rechter wenkbrauw belande. Ik ging bloedend en met elektrische fiets en al de ambulance in. Gelukkig kwam ook hier met de schrik vrij: een paar hechtingen en blauwe plekken waren het resultaat.
Oversteken is geheel op eigen risico en zelfs de normaal zo gerespecteerde nonna’s worden niet ontzien.
De beste oversteektactiek
Maar het was me inmiddels duidelijk: fietsen staan onderaan in de Italiaanse verkeers- hiërarchie. Maar niet alleen fietsen moeten het ontgelden. Ook voetgangers zijn hun leven niet zeker in Italië. Het zebrapad is dan ook niks anders dan valse hoop op overleving. Het is zeer zeldzaam dat auto’s stoppen voor een zebrapad en als het gebeurt zijn het meestal toeristen. Vaak zijn de wit-zwarte strepen dan ook vervaagd of zelfs maar tot de helft geschilderd. Oversteken is geheel op eigen risico en zelfs de normaal zo gerespecteerde nonna’s worden niet ontzien. Vaak zie je ze minuten lang bibberend op de stoeprand staan, wachtend op een emfatische automobilist. Ik heb sinds kort mijn eigen techniek ontwikkeld om over te steken. Ik loop zelfverzekerd het zebrapad op, zonder mijn hoofd naar links of naar rechts te draaien. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik natuurlijk wel of er iemand aankomt, maar dat laat ik niet merken. De Italiaanse automobilisten raken daar enorm van in de war, ze zijn immers gewend onzeker bevende voetgangers aan de stoeprand te zien staan. Omdat ze denken dat ik niet kijk, worden ze gedwongen, al dan niet schoorvoetend, te stoppen. Wie niet sterk is moet slim zijn.
LEES OOK:
Online columnist Nina Schuttert studeerde Italiaanse Taal en Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam en woont sinds 2014 in Bologna met haar Italiaanse vriend Andrea en dochtertje Luna. Ze voelt zich helemaal thuis in het Italiaanse leven en deelt de hoogte- en dieptepunten met De Smaak.
Columns uit Bologna
Wil je meer weten over het Italiaanse leven van Nina? Neem dan ook een eens een kijkje op opzoeknaaritalie.nl.
En hier vind je meer columns van Nina op De Smaak van Italië.
- Author: Redactie
- Posted: juli 9, 2018